La Source de la Charente

Eergisteren zijn we een stukje wezen fietsen. Dat valt hier nog niet mee, omdat het landschap behoorlijk heuvelachtig is. Bovendien wonen wij op een wat hoger gelegen plateau tussen twee rivierdalen en fietst het dus heerlijk gemakkelijk weg, maar de weg terug naar huis gaat, laten we zeggen, wat moeizamer. Dat betekent dat ik nogal eens moet afstappen om een heuvel te voet te moeten bedwingen terwijl Jan dan doodgemoedereerd op het hoogste punt zit te wachten........

Maar goed we zijn dus een stukje wezen fietsen en ons doel was 'la Source de la Charente' ofwel de bron van de Charente. De Charente is een grote rivier (360 km lang) die in het plaatsje Chéronnac ontspringt. Ook 'onze' meren wateren af op deze rivier! Maar goed slechts één plek is aangewezen als DE officiële bron en die plek bevindt zich dus op ca. 3 kilometer van ons huis. Je kunt de plek eigenlijk niet missen met alle borden die je de weg wijzen!

De bron zelf is verfraaid en ziet eruit als een goed onderhouden tuinvijver. Diverse bankjes om aangenaam te verpozen en een bord met toeristische informatie completeren de site.

De Charente ontspringt dus in de Haute-Vienne, maar stroomt slechts een tiental kilometers door dit departement. Via de departementen Charente en Charente-Maritime, beiden genoemd naar de rivier, mondt deze uiteindelijk in zee uit bij Rochefort. Onderweg hebben diverse steden hun ligging en ontwikkeling te danken aan de rivier. Denk dan aan bijvoorbeeld Angoulême, Cognac en Saintes. Stuk voor stuk prachtige oude steden die een bezoekje meer dan waard zijn! Maar niet op de fiets, althans niet voor mij.................

Onze directe woonomgeving (3)

Eén van onze favoriete wandelingen is een rondje la Buzatière. Eerst wandelen we over een pad langs het meertje (privé-bezit) waarna we op een bospad komen. Aan het einde van dit bospad kun je drie kanten op:

1. rechtsaf richting D34 , de kortste weg naar huis, maar ' ongezellig' lopen langs de doorgaande weg,

2. rechtdoor, een schitterende wandeling langs de weilanden, maar dan wordt het rondje al snel een wandeling van 1 1/2 uur, dus kiezen we meestal voor de laatste mogelijkheid

3. linksaf, via een ander bospad lopen we terug naar de bebouwing van het gehucht, dat vooral bestaat uit tweede huizen zodat je er 's winters vrijwel niemand tegenkomt. In één van de huisjes aan de rand van het plaatsje woont een aardige oude meneer, die, als hij ons ziet altijd even een praatje komt maken. Het gebeurt tenslotte niet al te vaak dat er in deze uithoek iemand langskomt!

Vanaf zijn terrasje heeft hij een schitterend uitzicht over het glooiende landschap (derde foto). Al wandelend komen we verderop een landelijk tafereeltje tegen van een handgemaakte houten ladder die tegen een schuurtje staat waarvan het dak op instorten staat. Het lijkt alsof de eigenaar elk moment terug kan komen om verder te gaan met de herstelwerkzaamheden.

Lijkt! Deze foto's zijn eind april genomen en toen we eergisteren weer eens voorbijwandelden was er nog niets veranderd................

De eerste oogst

Nadat we waren thuisgekomen afgelopen zaterdag hebben de volgende dag eerst een rondje gemaakt over "ons erf" en de moestuin geïnspecteerd.Tijdens onze vakantie waren er al wat aardbeien mooi gerijpt, dus die konden geplukt.Ook waren er inmiddels een aantal artisjokken groot genoeg om te oogsten.

De aardbeien hebben we overigens in een bak gezet die onder het raam hangt, zodat de vruchten niet zo snel gaan rotten. Ze komen op deze manier nauwelijks met vochtige aarde of bladeren in aanraking en dat betekent dat de meeste vruchten zonder rare plekken kunnen rijpen. Onze Schotse buren hebben ook aarbeien in de tuin en de buurvrouw merkte op dat ze dol is op aarbeien maar het zo jammer vindt dat ze maar zo kort vrucht dragen............ Uhhhhh.........klaarblijkelijk heeft ze niet van tevoren even op internet haar licht opgestoken zoals wij. Vorig jaar toen we de plantjes gingen aanschaffen hebben we eerst even gekeken welke rassen dóórdragend waren. We hebben toen gekozen voor de Ostara. Een prima smakende aarbei, die het goed doet in bakken en de hele zomer (van begin juni t/m eind september) vrucht draagt.

Van de artisjokken heeft Jan twee rassen gezaaid en uitgeplant langs de dijk. Vorig jaar hebben we er al een paar bloemen van kunnen oogsten, maar dit jaar komen er echt behoorlijk wat eetbare bloemen aan en gaan we eens kijken wel ras ons het beste bevalt. We zijn alletwee gek op artisjokken,dus die staan regelmatig als voorafje op het menu met een vinaigrette om de blaadjes in de dippen. Het allerlekkerste deel is echter de bodem. Een ware traktatie voor de liefhebber.......

Weekje Nederland

De eerste week van juni zijn we een weekje naar Nederland geweest. Gezellig op bezoek bij onze moeders die ons al meer als een jaar niet hadden gezien. We hebben vooral chinees gegeten. Echte 'Hollandse' chinees, dat smaakte allemaal weer prima en we kunnen er een poosje tegen!. Verder zijn we nog op bezoek geweest bij wat familie en vrienden, maar helaas was de tijd te kort om iedereen te bezoeken die op het lijstje stond........... Ook een bezoekje aan de Vlaardingse molen en dan vooral de bijbehorende winkel zat er niet meer in. Met een auto vol inkopen e.d. reden we zaterdag 7 juni weer terug. De reis verliep zonder problemen en rond halfzes waren we weer thuis. Precies op tijd voor de eerste EK wedstrijd.
En wat er dan allemaal meegenomen wordt vanuit Nederland? Uhhhhhh, hagelslag,fritessaus (niet op de foto), bruine bonen,pindakaas, coffeecreamer, basterdsuiker, stroopwafels,gemberbolletjes en -siroop. Voornamelijk artikelen die ze hier òf helemaal niet kennen of die hier minstens 2x zo duur zijn als in Nederland.
Verder hadden we nog een grote stapel Libelles bij ons (van mijn schoonmoeder) en een stapel Allerhandes en boeken (van mijn moeder) zodat ik de komende tijd weer lekker kan lezen en plaatjes kijken op het terras.
Ook hebben we nog vier waterlelies meegenomen. Die zijn hier namelijk een stuk duurder en bij de Boerenbond in Schijndel waren ze toevallig voor de halve prijs. Dus dat betekent dat we er nu vier hebben voor de prijs van één waterlelie hier...........