Strijkdeken

Nu de naaimachine toch op tafel staat meteen een andere achterstallige klus gedaan: Een strijkdeken gemaakt. Strijken doe ik niet zoveel omdat we meestal joggingbroeken en t-shirts of fleece-truien dragen. Maar soms ontkom je er niet aan. Zo drogen gestreken theedoeken toch echt wel beter af en zien ze er na een droogbeurt in de machine vaak er verfomfaaid uit zodat ze niet bepaald een sieraad in de keuken zijn.....
Bij het verbouwen van de bijkeuken had ik bedacht om alle strijkplanken weg te gooien en te gaan strijken op de plank boven de wasmachine en droger. Daar moet dan natuurlijk wel een strijkdeken op om de plank te beschermen. Daarvoor heb ik twee oude kussenslopen uit elkaar getornd en als een soort langwerpig dekbedhoesje weer aan elkaar gezet. Met een langwerpig stuk molton van de Intermarché ertussen vormen ze nu een strijkdeken. Voorlopig laat ik de molton even los erin zitten zodat de hoes gemakkelijk gewassen en vervangen kan worden (kussenslopen genoeg!), maar mocht in de praktijk blijken dat het erg gaat schuiven tijdens het strijken dan kan ik de moltonlaag altijd nog vastzetten aan de hoes. De volgende klus zit alweer in het hoofd. Daarover later!

Jeugdtrauma: Handwerkles

Iedereen denkt waarschijnlijk dat ik, net als Jan, erg handig ben, maar niets is minder waar. Hier zit een diepgeworteld jeugdtrauma aan vast: de handwerkles van de lagere school. In tegenstelling tot mijn nichtjes die bij de nonnetjes op school zaten en de mooiste borduurwerkjes mochten produceren zat ik op de openbare lagere school te zuchten boven een vies - zeepgroen - katoenen breiwerkje. Pas als je tich centimeter foutloos, regelmatig breiwerk had geproduceerd mocht je iets 'moois' gaan breien. Mijn breiwerkje werd wel steeds langer en langer, maar smoezelig, scheef en onregelmatig.......
Als naaiwerkje mochten we een groen tuinbroekje fabriceren voor een peuter. Alweer groen, kregen ze zeker gratis of zo?! Bovendien wat moest ik als 10/11-jarig meisje met een peuterbroekje? Veel klasgenootjes hadden nog wel een broertje of zusje in die leeftijd, maar ik niet. De beste herinnering bewaar ik nog aan een geborduurd speldenkussen. Dat was tenminste een leuk moederdagcadeautje. Ik geloof dat mijn moeder 'm nog altijd heeft.
Na het verlaten van de lagere school werd er dus slechts zeer sporadisch gebreid of genaaid. Breien was ik op een gegeven moment toch nog wel aardig gaan leren, maar naaien was aan mij niet besteed. Toch heb ik jaren geleden een naaimachine gekocht. Vrijwel ongebruikt verhuisde hij mee naar Frankrijk. En nu, mocht-ie, voor het eerst sinds de verhuizing 7 jaar geleden, uit de kast! Onder het aanrecht had ik immers gordijntjes gepland. Met mijn handige moeder en schoonmoeder  op 900 km afstand moest ik er toch echt zelf aan geloven...... Om niet meteen de mooie lap stof te verprutsen die we hebben meegenomen uit Nederland besloot ik om eerst een oude dekbedhoes te gebruiken om het werken met de naaimachine weer een beetje in de vingers te krijgen.
Eerlijk is eerlijk: Er vielen wat lelijke woorden want hoe onhandig kunnen ze zo'n   naaimachine maken om de draad goed naar de naald geleid te krijgen..... Mijn dikke worstvingers kregen het niet voor elkaar om de draad vanuit de 'hefboom' omlaag te trekken. Uiteindelijk loste een pincet het probleem op...... Vervolgens was het tobben om de draad door de naald te krijgen, dat krijg je met 50+ ogen en worstvingers, maar het is toch gelukt......En voorwaar voor iemand met een jeugdtrauma die al zeker meer dan 20 jaar niet heeft genaaid ziet het er toch niet onaardig uit. Straks ga ik het nog leuk vinden........LOL
Zoals gezegd, het is een kladversie, de definitieve gordijnen bestaan uit een klein ruitje. Dat gaat wat minder makkelijk 'scheef' met knippen en naaien. Maar vooralsnog ben ik al erg blij dat het toch ergens op lijkt........

(Lees)voer

Zondag 2 juni reisden we af voor een kort bezoekje aan Nederland. Daar zijn we bij onze moeders langs. geweest en hebben we de noodzakelijke boodschappen gedaan. De voorraad pindakaas, hagelslag en fritessaus was tot vrijwel 0 geslonken en kon dus wel wat aanvulling gebruiken. Verder werd er kleding aangeschaft, vooral joggingbroeken, want 'nette' kleren zijn we hier toch niet nut. Ook ging er een stapel leesvoer (4 tassen!) mee terug naar Frankrijk (Trudy bedankt!). 
Mocht het ooit nog zomer worden dan kunnen we in onze luie stoelen onder de lindeboom lekker lezen! Vandaag is het weliswaar lekker warm weer al laat de zon zich nauwelijks zien, maar morgen wordt er opnieuw een koude dag met regen verwacht. 
Van ons mag de zomer nu eindelijk wel eens beginnen, het mooie weer dat we in Nederland hadden vorige week smaakt naar méér.........